Door: Liesbeth
In de jaren tachtig werd ik na jaren van ‘getob’ met make-up daarvan verlost door de laser. De roodheid werd lichter en de huid egaler. Bovendien kwam er toen ook speciale camouflagecrème in mijn bereik. Ik kon kiezen uit betere kleuren die bij mijn huidskleur pasten en ik hoefde er niet zoveel van te gebruiken. Een mooie bijkomstigheid van het laseren was dat ik na een behandeling twee weken nodig had voor herstel, ik ook even uit dat keurslijf kon ontsnappen. Vooral in het begin, toen ik vaker gelaserd werd, was dat natuurlijk niet fijn voor mijn werkgever en mijn collega’s die mijn werk op moesten vangen tijdens mijn verzuim. Voelde me daardoor ook wel weer bezwaard.
Impact
Ik had het geluk dat de laserbehandelingen goed aansloegen bij mij. De eerste laser was de argonlaser; ik ben geëindigd met de pulse‑dye laser. De behandelingen werden uitgevoerd door een speciaal hiervoor opgeleide verpleegkundige. Omdat de behandelingen toch veel impact hadden op zowel mijn werk als ook privé, ben ik die gaan minderen en op een gegeven moment ermee gestopt, met de bedoeling het later weer eens op te pakken.
Waarom niet?
Als 70er ben ik vorig jaar (2021) weer begonnen met de lasertherapie. Als iemand mij vraagt ‘’waarom doe je dat nog op die leeftijd?’’ vind ik dat een rare vraag. Mijn tegenvraag is dan ‘’waarom niet?, ik LEEF toch nog steeds!’’. Een belangrijk voordeel nu is dat ik geen betaalde baan meer heb en ik niet meer te maken heb met ziekteverzuim waarbij anderen mij moeten vervangen. Ook ben ik geen mantelzorger meer waarbij ik gemist wordt in de zorg. Ik kan me nu een paar dagen terugtrekken zonder verantwoording af te leggen.
Het is door toeval dat ik voor een ander ziekenhuis heb gekozen; ik wordt nu door een arts behandeld met een uniek apparaat in Nederland, een combinatie van KTP en Nd:YAG. Er zijn nu meer afspraken en de nasleep is kort. Ik heb het geluk dat de behandelingen goed aanslaan. Ik hoef steeds minder te gebruiken om te camoufleren. De niet aangedane huid is in de loop der jaren wat donkerder geworden en mijn huid is niet meer zo vet als vroeger. Nu ik ouder ben, ben ik blij dat de last van het camoufleren minder geworden is en ik er niet meer zo opgemaakt uit zie.
Sociale leven
Ook mijn sociale leven is intussen veranderd. Ik heb in de loop der jaren met veel mensen te maken gehad. Als mensen mij nu aankijken, weet ik niet altijd waarom. Dan denk ik dat ze mij kennen en groet ik ze. Ik weet niet hoe oud ik word en hoe mijn leven verder gaat. Ik hoop altijd zelfstandig te blijven. Maar stel dat dat niet zo is, hoop ik niet meer ‘dat meisje/die vrouw met die vlek in het gezicht’ te zijn.
